Σχετικά με την ιστοσελίδα . . . και τα θαλασσόξυλά της!

Στην ιστοσελίδα αυτή, έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε, έστω τηλεοπτικά, χειροποίητες κατασκευές από ξύλα που ξεβράζει κατά καιρούς η θάλασσα της Κύπρου, όπως καραβάκια με πανιά ή χωρίς, κηροπήγια (σύντομα και ρολόγια τοίχου, χριστουγεννιάτικα δεντράκια, αμπαζούρ, φωτιστικά και άλλα). Να σημειώσουμε ότι τα προϊόντα δεν τίθενται προς πώληση, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον γνωστών και φίλων. Θα το ξανασκεφτώ πάντως το ζήτημα αυτό :). Μερικά από αυτά δοθήκανε ως δώρα.........με μεγάλο πόνο καρδιάς......

 

ΑΦΟΡΜΗ

Ήταν 1η του Ιούλη του 2012, ημέρα Κυριακή! Εκείνη τη μέρα βαφτίσαμε το δεύτερο παιδί μας, αγόρι κι αυτό στο φύλο. Μέρες προηγουμένως, η σύζυγός μου έψαχνε να βρει θέμα για τη βάφτιση. Αφού πέρασαν κάποιες μέρες σκέψεων επί του θέματος, ανακοίνωσε πως προτιμά το θέμα της βάφτισης να έχει κάτι απο το Ναυτικό (αγοράκι είπαμε πιο πάνω).Η ιδέα, ως ιδέα καθεαυτήν, άρεσε και σε μένα. Κάτι όμως δεν μου κόλλαγε, αλλά δεν είπα τίποτα, Οι μέρες ηλιόλουστες (αρχή καλοκαιριού βλέπετε) και τα απογευματάκια πήγαινα κατευθείαν σε παραλίες και ακρογιάλια (κοντινά και απόμερα.....έως πολύ απόμερα). Στα βράχια κάθε φορά που αγνάντευα το απέραντο γαλάζιο, μάζευα κι ένα φελλό της θάλασσας, έτσι να τον ξεφυλλίζω κι εγώ, έτσι αν θέλετε για να περνά η ώρα. Φεύγοντας ένα από αυτά τα απογεύματα λοιπόν από κει για το σπίτι μου, έφερα και τρεις- τέσσερις φελλούς μαζί μου. Ιδέα δεν είχα τι θα έκανα μ' αυτούς. Τους έφερα, τους εναπόθεσα κάπου και τους άφησα εκεί ολομόναχους. Λίγες μέρες αργότερα, κι ενώ οι προετοιμασίες για τη βάφτιση είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί, ψάχναμε από κοινού, εγώ και η σύζυγός μου (και το 6χρονο αδελφάκι του προβαπτισθέντος μικρού υιού), να βρούμε μία ιδέα για τα τραπέζια των καλεσμένων μας και συγκεκριμένα οι αριθμοί που τοποθετούνται ανά τραπέζι. Μάταια όμως! Λες και οι φελλοί που "πιαστήκανε" από το τόσο το καθίσι δεν υπήρχανε στο σπίτι μέσα. Πού να πάει όμως και μένα το μυαλό μου σ' αυτούς; Ήτανε σαν να μου φωνάξανε να πάω κοντά τους. Πήγα! Τους είδα καλά, τους ξαναείδα πιο καλά.......και νά ένα καραβάκι από φελλό με μία σημαιούλα επάνω ως ιστίο και σ' αυτόν να αναγράφεται και ο πρώτος αριθμός του τραπεζιού. Την ίδια μέρα κιόλας να' μαι σ΄ένα ακρογιάλι. Πήρα και σακούλα αυτή τη φορά. Και βάλε μέσα φελλούς. Αυτούς δεν τους άφησα μονάχους τη φορά αυτή γιατί είχανε δουλειά πολλή να κάνουν. Είχαμε μάλλον. Και νά τα πρώτα καραβάκια (διακοσμητικά) από φελλό! Εν ολίγοις, έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα γυαλόξυλα (driftwood), ξύλα της θάλασσας. Αυτή ήταν η αφορμη! Από τότε . . .